Araştırmacılar, beynin “sessizce” bilgi depolayabildiğini, sinirsel imza taşımayan hayalet benzeri anılar yarattığını keşfetti.
İki tür hafızanın var olduğu kabul edilmektedir:
Bunlardan ilki, kısa süreli bellek olarak bilinir ve biz yeni bilgileri işlerken aktif hale gelir, unutmadığımızdan emin olmak için zihnimizde bu bilgiyi tutar ve ona odaklanır. Hatırlamaya çalıştığımız her neyse, ona olan konsantrasyonumuz devam ettikçe bu hafıza büyük ölçüde, nöronların harekete geçtiği ve sürekli ateşlendiği hipotamus tarafından kontrol edilir.
Bir de uzun vadeli bellek vardır ki anılar beynin kortikal (kabuk) bölgelerinde saklanır ve yalnızca spesifik anıları geri çağırdığımızda aktif hale gelen, engram (bir olayın sinir sisteminde bıraktığı psişik etki veya izlenim) olarak adlandırılan belirli sinir yollarına şifrelenir.
Bununla birlikte, yeni bir çalışmada araştırmacılar, “öncelikli uzun süreli bellek” olarak adlandırdıkları 3. bir bellek türünün keşfedildiğini bildiriyor. Bu ve diğer bellek türleri arasındaki ana farklılık, aslında bilginin herhangi bir yerde depolanmış gibi görünmüyor olmasıdır ve buna rağmen ihtiyaç duyulduğunda geri çağrılabilmesidir.
Araştırmacılar katılımcıların bir grup “kelime, yüz, şekil” izlerken, beyin aktivitelerini izlemek için fonksiyonel manyetik rezonans görüntülemeyi (fMRI) kullandı. Araştırmacılar bu şekilde bu uyarıcılardan her biriyle ilişkili belirli aktivite kalıplarını belirleyebiliyorlardı. Daha sonra, deneklere eşya çiftleri gösterdiler, bu da beyinlerinde aynı anda 2 farklı aktivite kalıbı oluşmasına neden oldu. Katılımcılardan bu eşyalardan yalnızca birisine odaklanmaları ve diğerlerini görmezden gelmeleri istendiğinde, bu kalıplardan 1 tanesi kayboldu ve kısa süreli bellekten silindiğini düşündürdü. Bununla birlikte yine de katılımcılar, unutulan bu öğeyi daha sonra, ne gördükleri sorulduğunda hatırlayabilmişlerdi; bu da, hiçbir nöron onu aktif olarak hatırlamıyor gibi görünmesine rağmen hala belleklerinde bir yerde var olduğunu gösteriyordu.
Araştırmacılar her zaman nöronların bir şeyleri hafızada tutmak için ateşlenmeleri gerektiğini düşünmüşlerdir. Ancak insanlar, nöron ateşlenmesi ile oluşacak herhangi bir etkinlik göstermeden de neredeyse mükemmel şekilde bir şeyler hatırlayabiliyorlar. Katılımcılar başlangıçta dikkatlerini bu öğelere odakladığında ortaya çıkan aktivite kalıpları, beynin bu soluk hatıralarla ilişkili bölgeleri tarafından yeniden ortaya çıkarılabilmiştir. Bu da, katılımcıların bu uyarıcıları hatırlamaları beklenmemesine rağmen; hatırlamalarına neden olmuştur.
Araştırmacılar, bazı anıların “aktif-sessiz” mekanizmalar yoluyla depolandığından şüpheleniyor; nöronlar aktif değilken bile bilgi, nöronlar arasındaki sinapslarda bir şekilde tutuluyor.
Kaynak : www.iflscience.com