1923’te Evangeline I. Gilbert, esasen kullanıcının yanaklarında çöküntüler bırakan iki düğmeli metal bir yüz kayışı olan “çukur üretmek için bir cihaz” için bir patent başvurusunda bulundu. Buluşun kalıcı bir etkisi olması pek olası olmasa da, tek varlığı, birçok insanın gamzeleri çekici, imrenilen bir özellik olarak gördüğünün kanıtıdır.
Bustle’a göre, bu büyüleyici anomalinin nedeni için önde gelen teori, elmacık kemiğinizden ağzınızın köşesine kadar uzanan ve gülümsediğinizde o köşeyi kaldıran büyük zygomaticus kası içerir. Çukursuz insanlarda, zygomaticus majör bir sürekli banttır; Bununla birlikte, bazı çukurlu meslektaşlarımızda, araştırmacılar kasın aslında ağzın yakınında çatalladığını bulmuşlardır. Gülümsediklerinde, bu “çift veya iki yapraklı zygomaticus majör” ün bölündüğü yerde bir gamze belirir. Bununla birlikte, bilim adamları zygomaticus major’un tüm gamzelerden sorumlu olduğunu tam olarak kanıtlayamadılar – diğer yüz kaslarındaki varyasyonların gamze oluşumunu etkileyebilmesi de mümkündür.
Bazılarımızın bu atipik, gamze neden olan yüz kaslarına nasıl dönüştüğü hala cevapsız bir sorudur. Gamzeli ebeveynlerin gamzeli çocuklara sahip olması yaygın olduğu için, birçok araştırmacı genetiğin gizemin anahtarı olduğu konusunda hemfikir. Eskiden gamzelelerin baskın bir özellik olduğuna inanılıyordu (yani, her iki ebeveynin de gamzeleri varsa, çocuklarının her zaman gamzeleri olacaktır), o zamandan beri bunun her zaman böyle olmadığı anlaşıldı. Şimdi, Healthline’ın açıkladığı gibi, gamzeler daha çok “düzensiz baskın özellik” olarak kabul edilir, bu da temelde kuralın bazı istisnaları olduğu anlamına gelir. Birden fazla yüz kası gibi – sadece zygomaticus major’dan ziyade – bazı insanlarda çukurlara neden olabilir, gamze kalıtım sadece bir tane yerine bir gen kombinasyonundan etkilenebilir.
Kısacası gamzeler hakkında bilinmesi gereken her şeyi kesinlikle bilmiyoruz. Makul ölçüde emin olabileceğimiz şey şudur: Gamzeler ne kadar sevimli olsa da, muhtemelen yüzünüze metal bir mekanizma tutturmaya değmezler.